نایب رییس سندیکای صنایع کنسرو ایران بیان کرد: راه تعاملات بینالمللی بسته شده است و نمی‌توان با دنیا تعامل نداشت و از آن طرف انتظار صادرات داشت، افزون بر این، نمی‌توان به اقتضائات بینالمللی از جمله مسائل حمل و نقل، انتقال پول و پیوستن ب اف‌ای‌تی‌اف و مسائلی از این دست بی‌توجه بود و انتظار موفقیت داشت.
مسعود بختیاری، نایب رییس سندیکای صنایع کنسرو ایران، در گفت‌وگو با گروه رسانه‌ای آتا (دبیرخانه اجلاس تجارت محصولات کشاورزی و غذا)، و در پاسخ به این پرسش که وضعیت تولید و صادرات محصولات تولیدی صنایع کنسرو به چه صورتی است؟ بیان کرد: مسائل مربوط به صنایع کنسرو، همان مسائلی است که دیگر صنایع غذایی با آن‌ها مواجه هستند. بر این اساس، به صورت کلی می‌توان گفت که صنایع ما مشکلاتشان نزدیک به هم است. یکی از این مشکلات عبارت از تأمین مواد اولیه است. متأسفانه نوسانات و جهش‌هایی که در زمینه قیمت مواد اولیه وجود دارد، سبب چالش‌های اساسی شده است.
وی در ادامه افزود: دومین مشکلی که با آن مواجه هستیم، تصمیم‌های غیرکارشناسی دولت است. در این صنعت دو کالا را داریم که جزء مهمترین کالاها قرار می‌گیرند و عبارت از کنسرو رب و کنسرو ماهی تن هستند. مسئله این است که از دی‌ماه سال 1400 این دو کالا توسط ستاد تنظیم بازار مشمول قیمت‌گذاری پیشینی شد اما به دلایل مختلف می‌توان اثبات کرد که چنین رویه‌ای غیرکارشناسی است.
بختیاری تصریح کرد: از جمله دلایل غیرکارشناسی بودن این تصمیم اینکه، در کشور ما برندهای مختلف در حال رقابت با یکدیگر هستند و با انحصار تولید در زمینه این کالاها مواجه نیستیم. بنابراین وقتی برای تولید یک کالا تولیدکننده‌های مختلف وجود دارد، نمی‌توان آن را مشمول قیمت‌گذاری پیشینی کرد. دولت سه وظیفه ذاتی دارد که عبارت از هدایت، نظارت و حمایت است و باید به اینها بپردازد اما به جای این کار در جزئی‌ترین امورات بخش خصوصی دخالت می‌کند؛ به این معنا که به قیمت‌گذاری دستوری متمایل می‌شود که همین امر یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها برای تمام صنایع ما است.
نایب رییس سندیکای صنایع کنسرو ایران در ادامه افزود: کشور ما بیش از پنج دهه سابقه قیمت‌گذاری دستوری را داشته اما به نتایج مطلوبی نرسیده است. بنابراین باید بپذیریم که بازار هوشمند است و باید اصل عرضه و تقاضا و اصل رقابت به رسمیت شناخته شود. اگر دولت بخواهد یک قیمت را مشخص کند و روی مواد اولیه هم کنترلی نداشته باشد سبب می‌شود که کارخانه‌ها تعطیل شوند یا اینکه تولیدکننده‌ها کمیت و کیفیت را دست‌خوش تغییر کنند تا بتوانند کالا را به قیمت دستوری وارد بازار کنند. بنابراین قیمت‌گذاری دستوری صحیح نیست اما اینکه چرا این مسیر اشتباه را طی می‌کنند پرسشی است که باید دولتی‌ها پاسخ بدهند.
وی تصریح کرد: شرایط کشور بحرانی است و دولت سعی می‌کند با روش‌های مختلف تورم را مهار کند و کالاها با قیمت مناسب به دست مصرف‌کننده برسد اما روش‌های درستی را در پیش نمی‌گیرند. عامل اصلی تورم چاپ پول بدون پشتوانه است، و الا وقتی که مواد اولیه، دستمزدها و … افزایش می‌یابند چطور باید از تولیدکننده توقع داشت که محصولاتش را قیمت‌گذاری نکند؟ افزون بر این، چطور می‌توانیم با این وضعیت از صادرکننده انتظار داشته باشیم که در سطح جهانی بتواند بدرخشد و با دیگران رقابت کند؟ کشور ما پنجمین کشور در تولید گوجه است که خود یک ظرفیت بالقوه برای صادرات کنسرو رب محسوب می‌شود اما از این ظرفیت استفاده نمی‌کنیم، چون با تصمیمات غیرکارشناسی مواجه هستیم و به نظرات تشکل‌های ملی توجهی نمی‌شود.
بختیاری در ادامه افزود: عرصه صادرات و رقابت بینالمللی به نحوی است که اگر همه روندها استاندارد باشد، باید به سمت افزایش بهره‌وری و کاهش قیمت تمام‌شده برویم تا با بازارهای جهانی رقابت کنیم اما در حال حاضر زیرساخت‌ها و مبانی اقتصادی ما مشکل دارد. افزون بر این، راه تعاملات بینالمللی هم بسته شده است. مگر می‌توان با دنیا تعامل نداشت و از آن طرف انتظار صادرات داشت؟ نمی‌توان به اقتضائات بینالمللی از جمله مسائل حمل و نقل، انتقال پول و پیوستن ب اف‌ای‌تی‌اف و مسائلی از این دست بی‌توجه بود و انتظار موفقیت داشت.
وی تصریح کرد: خوشبختانه در زمینه صنایع غذایی پیشرفت‌های چشم‌گیری داشته‌ایم و اینها به همت بخش خصوصی بوده است. البته پیشتر در زمینه تهیه قوطی، در و بسته‌بندی کنسروهای رب مشکلاتی داشتیم اما بخش خصوصی تکنولوژی‌های روز دنیا را به کشور وارد کرد و در حال حاضر می‌توانیم در بخش تولید در قوطی‌های رب با نمونه‌های چینی و کره‌ای رقابت داشته باشیم. بنابراین ظرفیت‌ها برای تولید و صادرات بالا است اما به شرط اینکه تولیدکننده با مسائل حاشیه‌ای درگیر نشود که مجالی برای صادرات پیدا نکند.